دوشنبه 14 شهریور 1390

ضرورت های افزایش کمی و کیفی و پایداری خودکفایی در تولید گندم

به دنبال انتشارمطلبی درروزنامه همشهری مورخ 13/5/90با عنوان"بن بست دو طرفه گندم" روابط عمومی جهاد کشاورزی به این شبهات پاسخ داده است .متن جوابیه به شرح ذیل است :

نگاهی به آمار واردات گندم در طی دهه‌های 50، 60 و 70 شمسی لزوم افزایش کمی تولید این، محصول راهبردی را بر جسته ساخته وهمین امر منجر شد تا سیاستگذاران و برنامه ریزان وزارت جهادکشاورزی وقت درچارچوب سیاست‌های کلان کشور برای دستیابی به رویایی که سال ها در سر پرورانده می‌شد طرح خودکفایی گندم را رقم زنند؛ طرحی که در سال 83 به بار نشست و با تولید 3/14 میلیون تن گندم باعث شد تا رقم واردات این محصول که در سال 79 در بالاترین حد خود یعنی 4/6 میلیون تن قرار داشت با صفر جایگزین شود و کشور درتولید این محصول استراتژیک خودکفا شود.همزمان با ارتقای کمی تولید از طریق افزایش عملکرد، بررسی وضعیت کیفی گندم‌های تولیدی کشور نیز مد نظر قرار گرفت که طی نتایج حاصل از انجام این تحقیق مشخص شد که در زمینه فاکتورهای اصلی سنجش کیفیت گندم همچون درصد پروتئین ، وزن هکتولیتر ، حجم رسوب SDS     و سختی دانه تنها 23 درصد از گندم‌های تولیدی کشور که مربوط به مناطق دیم می باشند در کلاس ضعیف قرار گرفته و 77 درصد ما بقی محصول تولیدی در کلاس متوسط تا خوب طبقه بندی می‌شوند. به دنبال آن بحث هدفمندسازی یارانه‌ها قوت گرفت و با اجرای آن و اعلام رسمی وزارت بازرگانی مبنی بر نیاز 5/9 میلیون تنی کشور نسبت به گندم جهت مصرف خبازی (که با در نظر گرفتن سایر موارد همچون تامین ذخیره مطمئنه یا استراتژیک ، تامین گندم مورد نیاز جهت تولید ماکارونی، بیسکوئیت و شیرینی ، تامین نیاز بذر گندم مصرفی کشور جهت کشت و... نیاز کلی کشور نسبت به موجودی انواع گندم بسیار بیشتر خواهد بود) این سوء تفاهم را برای برخی افراد پیش آورد که می‌بایست در سیاست‌های کلان کشور در زمینه تولید گندم تجدید نظر بنیادی صورت گیرد در حالی که عواملی چون افزایش جمعیت، بالا رفتن قیمت انواع مواد غذایی در سطح دنیا، کاهش جهانی ذخایر گندم و افزایش مصرف این محصول در مقایسه با تولید آن، وقوع همه ساله انواع بلایای طبیعی که می تواند تولید محصولات کشاورزی را به مخاطره اندازد، بالا رفتن قیمت نباتات علوفه‌ای و دلایل بیشمار دیگر به طور کامل توجیه گر لزوم استمرار توجه به کمیت تولید و تولید پایدار این محصول استراتژیک می باشد. اما این به مفهوم بی توجهی به کیفیت محصول تولیدی گندم نیست چراکه بخش اعظم گندم تولیدی کشور در کلاس مطلوب قرار داشته و با انجام برنامه‌ریزی های مناسب می‌توان موجبات ارتقای کیفی آن بخش اندکی از تولید که در کلاس ضعیف قرار گرفته‌اند را نیز ( به منظور ورود به عرصه صادرات) فراهم آورد و نکته آخر اینکه همچنان لزوم تداوم امر خودکفایی کمی و کیفی گندم و استمرار حمایت‌های دولت از این محصول راهبردی از جمله تعیین قیمت مناسب خرید تضمینی وجود دارد.

منبع:www.agri-jahad.ir وزارت جهاد کشاورزی